شکستگی های شعاع دیستال: یک توضیح جامع از آناتومی تا جراحی

شکستگی های شعاع دیستال 75 ٪ از شکستگی های ساعد را تشکیل می دهد و به ویژه در کلینیک شایع است. در این مقاله ، ما لیستی از آناتومی ، طبقه بندی ، استراتژی های درمانی و رویکردهای جراحی به شکستگی های شعاع دیستال را برای مرجع شما گردآوری کرده ایم.

خلاصه کردن

شکستگی شعاع دیستال بخشی از شکستگی های مچ دست است. ' تئوری سه ستونی' می تواند مکانیسم پاتولوژیک شکستگی های مچ دست را توضیح دهد ، که در آن ستون شعاعی ، متشکل از غده شعاعی و فسیل ناوبری ، برای حفظ پایداری مفصل مچ دست مهم است.

تمام شکستگی های شعاع دیستال ، به استثنای شکستگی های فرسایش حاشیه پشتی شعاع ، در واقع ناشی از خشونت بیش از حد است. هنگامی که توسط نیروهای خارجی عمل می شود ، دست متفاوت است و اثرات نیروهای خارجی متفاوت است.

1. خشونت فلک زدن می تواند منجر به شکستگی های داخل یا خارج از مفصلی در صدمات کم انرژی مانند سقوط شود.

استرس 2.Shear می تواند منجر به جابجایی جزئی سطوح مفصلی در قسمت کف دست شود و در نتیجه منجر به بی ثباتی شود.

3. در صدمات پر انرژی ، خشونت فشرده سازی غالب است و بارگذاری بیش از حد محوری منجر به فشرده سازی استخوان سطح مفصلی می شود.

4- مکانیسم اصلی دررفتگی شکستگی یک آسیب محفظه است که در آن توده استخوانی آویز معمولاً نقطه اتصال استخوانی یک رباط است.

آناتومی رادیولوژی شعاع دیستال

1. فیلم های Anteroposterior (ارتفاع شعاعی ، انحراف اولنار ، اولنار وارس)

2. فیلم های جانبی (تمایل کف دست)

طبقه بندی فرناندز

شکستگی خمشی متافیز نوع I

شکستگی مفصلی و برشی نوع دوم

شکستگی فشرده سازی نوع III سطح مفصلی

شکستگی فرسایش نوع IV مچ دست شعاعی ، جابجایی

شکستگی های مخلوط نوع V (شکستگی های پر سرعت انرژی)

نشانه های جراحی

بیشتر شکستگی های شعاع دیستال پس از کاهش بسته با ترمز تحت درمان قرار می گیرند ، متأسفانه بسیاری از این شکستگی ها جابجا می شوند یا با نتیجه ضعیف کاهش نمی یابد.

پنج عامل بی ثبات کننده توسط Lafontaine و همکاران مشخص شد:

ang زاویه پشتی اولیه> 20 درجه (شیب نخل) ؛

② شکستگی کمیته اپی فیز پشتی.

③ شکستگی در مفصل ؛

شکستگی اولنار مرتبط ؛

⑤ سن بیمار> 60 سال.

هیچ استاندارد یا دستورالعمل قطعی برای هدایت درمان وجود ندارد ، و برنامه های درمانی با در نظر گرفتن تعداد زیادی از عوامل از جمله خصوصیات آسیب اولیه ، کالیبراسیون پس از تغییر مجدد ، سن بیمار ، کیفیت استخوان ، نیازهای بیمار و نتایج مورد نظر انجام می شود.

برای کاهش بسته شکستگی ها با ثبات مشکوک ، سپس پیگیری نزدیک توصیه می شود. توجه به این نکته حائز اهمیت است که اگر یک سری از اشعه X پس از کاهش نشانگر بی ثباتی یا جابجایی باشد ، ممکن است تغییر در درمان لازم باشد. اگر شکستگی به طور بالقوه ناپایدار باشد ، باید رادیوگرافی گرفته شود و ارزیابی شود تا شکستگی بهبود یابد و تثبیت شود.

درمان محافظه کارانه

شکستگی های پایدار را می توان با موفقیت بسته و با ترمز ، در ابتدا با اسپلین کردن و بعداً با بازیگران توبولار ، با رادیوگرافی هفتگی تا 3 هفته درمان کرد.

اگر تغییرات قابل توجهی در طول شعاعی ، تمایل کف دست یا انحراف اولنار رخ دهد ، باید در مورد عمل جراحی در نظر گرفته شود.

در بیماران ضعیف و کم تقاضا ، درمان بسته اغلب مناسب است ، حتی اگر جراحی نشان داده شود.

تنظیم مجدد سوزن از راه پوست بسته

کاهش بسته و به دنبال آن ، پین کردن از راه پوست و تثبیت در شکستگی های شعاع دیستال با بی ثباتی متافیز یا شکستگی های ساده داخل مفصلی مفید است.

مرحله اول تغییر مکان آناتومیکی است ، سپس تثبیت با پین های گرم ارائه می شود. معمولاً پین اول از استایلوئید شعاعی به متافیز شعاعی داخلی به دیافیز منتقل می شود.

از حداقل 2 پین برای فراهم کردن جابجایی پایدار کافی در موقعیت های متعامد و جانبی استفاده می شود و در صورت تمایل می توان جنبه لانه را پین کرد.

پیننگ داخل حصار (تکنیک Kapanji) پشتیبانی پشتی را فراهم می کند. بیحرکتی بعد از عمل در یک اسپلینت به مدت 2 هفته برای کنترل چرخش و به حداقل رساندن سوزش پین اعمال می شود ، پس از آن می توان آن را با یک بازیگران ساعد نرم جایگزین کرد.

تعویض براکت خارجی تعویض بسته

بریس های تثبیت خارجی برای درمان اولیه یا کمکی در شکستگی های شعاع دیستال خاص مفید هستند.

فیکسچر خارجی تنش های محوری را که بر روی شعاع دیستال در هنگام انقباض گروه های عضلانی ساعد انجام می شود ، خنثی می کند. تثبیت ممکن است در مچ دست باشد یا نباشد ، یا ممکن است تثبیت اضافی اضافه شود.

کشش موازی کاملاً تمایل کف دست را بازیابی نمی کند ، اما یک موقعیت خنثی قابل قبول است. بعد از عمل ، مچ دست به مدت 10 روز در یک بازیگران لوله ای در یک موقعیت خلفی چرخان مهار می شود تا درد و ورم فروکش کند.

تثبیت صفحه با برش و تغییر مکان

1 、 صفحه پشتی تثبیت داخلی شکستگی شعاع دیستال

برش مستقیم در امتداد گره لیستر انجام می شود ، با انتهای دیستال از خط مفصل کارپال شعاعی عبور می کند و 1 سانتی متر پروگزیمال به پایه مفصل مچ دست دوم متاکارپال پایان می یابد. انتهای پروگزیمال در امتداد ساقه شعاعی به مدت 3 تا 4 سانتی متر گسترش می یابد و ستون میانی را از طریق پایه فاصله اکستانسور سوم در معرض دید قرار می دهد.

2 、 تثبیت داخلی صفحه نخل شکستگی شعاع دیستال

برش طولی در امتداد تاندون فلکسور کارپال شعاعی ساخته شده است ، با تاندون فلکسور بانیون واقع در سطح عمیق تاندون فلکسور کارپال شعاعی ، که به صورت اولنار به صورت مجدداً برای قرار گرفتن در معرض عضله روتاتور قدامی ، و عضله روتاتور قدامی در ابتدای شعاع شعاعی قطع می شود و به پایان می رسد.

مورد

مورد

مورد

3. تثبیت صفحه کشش شکستگی شعاع دیستال

- یک برش طولی 4 سانتی متر به سمت سوم ساقه متاکارپال ساخته شده است ، و تاندون اکستنسور انگشت میانی برای افشای سومین متاکارپال منقبض می شود.

- یک برش 4 سانتی متر دوم حداقل 4 سانتی متر پشتی به شعاع جمعی ساخته شده است.

- یک برش پشتی 2 سانتی متری سوم در گره لیستر برای افشای تاندون Longus Hallucis Longus ساخته شده است.

از برش دیستال ، صفحه کشش به صورت مجاورت در امتداد هواپیما بین تاندون اکستنسور (محفظه پشتی چهارم) ، کپسول مشترک و پریوستوم درج می شود. در صورت لزوم می توان تاندون اکستنسور را جابجا کرد.

4. تثبیت جداگانه از شکستگی های شعاع دیستال بر اساس سیستم Trimed